„Reden hilft. Zuhören auch.“/ Konuşmak İyileştirir. Dinlemek de.

Über das Reden, das Zuhören und das Schweigen dazwischen

Am 10. Oktober, dem Welttag der mentalen Gesundheit, haben UNICEF Deutschland und Ströer die Kampagne „#fühlich – Reden hilft. Zuhören auch.“ gestartet. Eine Kampagne, die so einfach klingt – und doch ein Thema berührt, das uns alle betrifft: Wie geht es eigentlich unseren Kindern wirklich?

Die Plakate zeigen ehrliche, teils schmerzliche Botschaften. Jugendliche sprechen über Einsamkeit, Leistungsdruck, Selbstzweifel. Sie sagen Dinge, die viele Erwachsene nur übersehen oder nicht hören wollen. Diese Kampagne ruft dazu auf, hinzusehen – oder besser gesagt: hinzuhören.

Denn Reden hilft. Aber Zuhören auch.

Das klingt banal, ist aber in vielen Familien längst keine Selbstverständlichkeit mehr. Während Eltern versuchen, im Alltag zwischen Arbeit, Verpflichtungen und digitalem Dauerrauschen zu funktionieren, bleiben die leisen Stimmen ihrer Kinder oft ungehört.
Viele Kinder wachsen heute in einem paradoxen Umfeld auf: Sie sind ständig online – aber innerlich oft allein. Sie suchen nach Nähe, Orientierung und Anerkennung – und finden stattdessen Follower, Likes und Algorithmen.

Wenn Kinder zu Hause niemanden finden, der wirklich zuhört, dann suchen sie sich ihre Gesprächspartner woanders – im Internet, in Chatrooms, auf Plattformen, die versprechen, zu verstehen. Doch dort warten nicht immer Menschen, die Gutes im Sinn haben.
So werden Kinder, manchmal unbewusst, von ihren eigenen Eltern in eine Welt geführt, in der sie sich verlieren können. Nicht, weil Eltern es wollen – sondern weil sie es nicht merken.

Viele Mütter und Väter reden mit ihren Kindern, aber sie sprechen nicht wirklich mit ihnen. Sie stellen Fragen nach Noten, Hausaufgaben, Terminen – doch selten nach Gefühlen. Und wenn Kinder doch versuchen, etwas zu erzählen, kommt oft die schnelle Antwort statt des echten Zuhörens.
Dabei bedeutet Zuhören mehr, als nur still zu sein. Es heißt, den anderen ernst zu nehmen, ohne sofort zu bewerten. Es heißt, Raum zu geben für Unsicherheit, Zweifel, Angst – auch wenn wir sie selbst kaum aushalten.

Wir leben in einer Zeit, in der psychische Gesundheit endlich öffentlich thematisiert wird – aber in vielen Wohnzimmern herrscht noch Schweigen.
Vielleicht sollten wir öfter einfach da sitzen und sagen: „Ich verstehe dich nicht ganz – aber ich will dich verstehen.“

Kinder brauchen keine perfekten Eltern. Sie brauchen Menschen, die anwesend sind. Die nachfragen. Die Geduld haben. Die zuhören – auch wenn die Worte fehlen.

Die Kampagne von UNICEF erinnert uns daran, dass Reden und Zuhören zwei Seiten derselben Münze sind. Und dass Heilung, Vertrauen und Nähe nur dort entstehen, wo Worte geteilt und gehört werden dürfen.

Wenn wir anfangen, wirklich mit unseren Kindern zu sprechen – und sie nicht allein in die laute, unberechenbare Welt der sozialen Medien schicken – dann haben wir vielleicht schon den wichtigsten Schritt getan:
Wir zeigen ihnen, dass sie gesehen, gehört und verstanden werden.
Und manchmal reicht genau das, um die Seele eines jungen Menschen zu retten.

Reden hilft. Zuhören auch.
Aber Schweigen – das verletzt.

Konuşmak İyileştirir. Dinlemek de.

Konuşmak, Dinlemek ve Aradaki Sessizlik Üzerine

10 Ekim Dünya Ruh Sağlığı Günü vesilesiyle UNICEF Almanya ve Ströer, “#fühlich – Konuşmak İyileştirir. Dinlemek de.” adlı ulusal kampanyayı başlattı.
Basit gibi görünen bu kampanya, aslında hepimizi ilgilendiren derin bir soruya dokunuyor: Çocuklarımız aslında gerçekten nasıllar?

Afişlerde dürüst, hatta bazen acıtan ifadeler yer alıyor. Gençler yalnızlık, başarı baskısı ve özdeğer sorunları hakkında konuşuyor. Pek çok yetişkinin görmezden geldiği ya da duymak istemediği şeyleri söylüyorlar. Bu kampanya, bize sadece bakmayı değil – esasen dinlemeyi hatırlatıyor.

Çünkü konuşmak iyileştirir. Ama dinlemek de öyle.

Basit bir cümle gibi dursa da, birçok ailede artık kendiliğinden gerçekleşmeyen bir şey bu.
Ebeveynler iş, sorumluluklar ve dijital gürültü arasında yaşamlarını sürdürmeye çalışırken, çocuklarının o sessiz sesleri çoğu zaman duyulmaz hale geliyor.
Bugünün çocukları bir paradoksun içinde büyüyor: Sürekli çevrimiçindeler – ama içten içe çok yalnızlar. Yakınlık, yön ve kabul arıyorlar – ama bunun yerine takipçiler, beğeniler ve algoritmalar buluyorlar.

Evde gerçekten dinleyen biri yoksa, çocuklar konuşacak birini başka yerlerde arıyor. İnternette, tanımadıkları kişilerle dolu sohbet odalarında, “anlayacağını” söyleyen platformlarda…
Ama orada her zaman iyi niyetli insanlar yok.
Böylece çocuklar, çoğu kez farkında bile olmadan, kendi anne babaları tarafından kaybolabilecekleri bir dünyanın içine yönlendiriliyorlar.
Bunu ebeveynler bilerek yapmıyor elbette – ama fark etmiyorlar.

Birçok anne baba çocuklarıyla konuşuyor, ama aslında onlarla gerçekten konuşmuyorlar.
Notları, ödevleri, sınavları soruyorlar – ama duygularını sormayı unutuyorlar.
Ve çocuklar bir şey anlatmaya çalıştığında, çoğu zaman hızlı bir cevap geliyor, gerçek bir dinleme değil.
Oysa dinlemek sadece sessiz kalmak demek değildir.
Dinlemek, karşındakini hemen yargılamadan ciddiye almak demektir.
Kendimize bile zor gelen duygulara – korkuya, kaygıya, şüpheye – yer açmak demektir.

Ruh sağlığı artık toplumda açıkça konuşuluyor, evet.
Ama pek çok evin içinde hâlâ derin bir sessizlik hüküm sürüyor.
Belki de bazen sadece oturup şöyle demeliyiz:
“Tam olarak anlayamıyorum… ama seni anlamak istiyorum.”

Çocukların mükemmel ebeveynlere ihtiyacı yok.
Onların ihtiyacı, orada olan insanlara.
Soran, sabreden, dinleyen insanlara.
Sözler tükenmiş olsa bile…

UNICEF’in kampanyası bize hatırlatıyor: Konuşmak ve dinlemek aynı madalyonun iki yüzüdür.
İyileşme, güven ve yakınlık – ancak kelimeler paylaşıldığında ve duyulduğunda mümkündür.

Eğer biz, çocuklarımızla gerçekten konuşmaya başlarsak ve onları sosyal medyanın gürültülü, öngörülemez dünyasına kendi başlarına göndermeyi bırakırsak, belki de en önemli adımı atmış oluruz.
Onlara görülmeye, duyulmaya ve anlaşılmaya değer olduklarını gösteririz.

Ve bazen, bir gencin ruhunu iyileştirmek için sadece bu kadarı yeterlidir.

Konuşmak iyileştirir. Dinlemek de.
Ama sessizlik – o incitir.

#RedenHilft #ZuhörenAuch #fühlich #MentalHealth #WeltMentalHealthDay #UNICEF #MentaleGesundheit #KinderUndJugendliche #SprechenHilft #ZuhörenHeilt #ElternUndKinder #Aileİletişimi #DinlemekDeİyileştirir #Konuşmakİyileştirir #BirlikteDinleyelim #SessizliğiDuy #ÇocuklarımızıDinleyelim #DigitalesSchweigen #SozialeMedienBewusst #Empathie #Miteinander #HinschauenNichtWegschauen #KalptenDinle #SevgiyleDinle #KinderSehenHörenVerstehen #RedenUndZuhören #FüreinanderDaSein